Interview | Jonatan Bartling & Lutske Folkerts
Ze is bij een groot deel van Nederland bekend als, letterlijk, hét gezicht van de cosmetische chirurgie. Marijke Helwegen over geloven vanuit het hart, vooroordelen en erkenning. “Als ik voor één dag God zou zijn, dan zou ik het niet anders doen.”
“Ik werd, puur zakelijk, gevraagd om de Public Relations te doen voor de cosmetische chirurgie”, vertelt Marijke Helwegen. “Daar werd nogal verbaasd op gereageerd. Dan kun je twee dingen doen. Je kunt zeggen, ‘bekijk het even, ik ga iets anders doen’, maar ik bijt me in iets vast. Ik wist dat als ik dit zou doorzetten er een keer, na zeven magere jaren, succes zou komen. Ik heb geïncasseerd, opgevangen en ben weer doorgegaan. Dat is een karaktereigenschap die helemaal in mij zit.” Helwegen is een selfmade woman. Ze is niet universitair of HBO opgeleid. “Mijn succes, zakelijk maar ook privé, heb ik verdiend op authenticiteit.”
“Ik ben eigenlijk vrij veel met mezelf bezig. Dat wil zeggen: ik wil doelen halen, scoren. Ik ben niet iemand die kindjes ophaalt of naar school brengt. Ik ben niet zo’n dienstverlenend typje. Er zijn mensen die vrijwillig mensen in een rolstoel rondrijden maar dat past niet bij mij. Al is dat ook tijdgebrek. Maar daarnaast past het ook niet bij me. Ik doe goed op een andere manier: ik laat mijn stem horen, zeg dingen. Kijk, als er een bedelaar in het donker langs de weg ligt, denken mensen ‘die man stinkt, heeft maar één been, hij zal wel uit Joegoslavië komen’ en ze lopen voorbij. Ik gooi graag een muntje in de muts of blijf bij hem staan praten en bedank hem voor zijn liedje. Ik heb niets met rangen en standen. Nu wordt het mij ook wel makkelijk gemaakt: van Wiegel tot van Vollenhove, ik word overal uitgenodigd. Ik ben overal, op alle gala’s; ik zit naast de grote namen aan tafel te eten. Maar die positie, die heb ik zelf gecreëerd.” Die afkeer van hiërarchie komt voort uit het ge-loof van Helwegen. “Ik ben zeer christelijk. En een christen, dat vind ik essentieel, moet openstaan voor de normen en waar-den van andere mensen. Je moet als christen niet zo met dat vingertje wijzen. Wat God ons volgens mij wil leren, is dat wij onszelf niet groter moeten maken dan dat wij zijn en dat wij ‘anderen’, die andere normen hebben, niet kleiner moeten maken. God veroordeelt niet de zondaar, God veroordeelt de zonden. Christen ben je als je niet op andere mensen neerkijkt. Christen ben je als je anderen niet veroordeelt; als je niet een vooroordeel hebt over andere mensen. Daarom vind ik het afkeurenswaardig als een christen zegt ‘die meneer is een homo, dus ik keur hem af’ of ‘die vrouw is hoer, daar wil ik niets mee te maken hebben’. Dat is niet zoals God het volgens mij bedoelt. Christen zijn is als je ook die meneer en mevrouw vanuit je hart begroet.”
(...)
De volledige versie van dit artikel is alleen te lezen in de papieren editie van Intensief Magazine. Abonnee worden?
In de editie Maart 2009 van Intensief Magazine onder meer:
