Intensief Magazine zoekt nieuwe eindredacteur (m/v)
Voor het komende collegejaar is Intensief Magazine op zoek naar een eindredacteur. Een eindredacteur kijkt acht keer per jaar de binnengekomen artikelen na op spelling en kwaliteit en draagt ze over aan de lay-outer. Daarnaast is hij/zij aanwezig bij de maandelijkse redactievergaderingen. Het is een gezellige redactie met enthousiaste mensen. Ervaring met redactiewerk is niet vereist, wel zoeken we natuurlijk iemand met gevoel voor taal. Lijkt het je leuk om te helpen? Of wil je meer weten? Neem dan contact op met de huidige eindredacteur, Bart Postma, via intensief@gmail.com.
| [+/-] |
Eindredacteur (m/v) gezocht! |
| [+/-] |
|
In het februari-nummer van Intensief Magazine onder meer:
Pleidooi voor pluralisme
Professor Andy Sanders vindt de beeldvorming van religie in het Nederlandse debat te eenzijdigBiljarten in de kerk
In gesprek met Elly en RikkertMeer dan een plaats van rust
Jasper Keus over het belang van monastieke gemeenschappenNiemand wil oud zijn
Een filosofie van de vergrijzing| [+/-] |
Een prachtig klinkend maar treurig stemmend levenslied |
Lezen - Anne Postma
Sommige romans laten zich moeilijk beoordelen. Fado Alexandrino van António Lobo Antunes is daar een goed voorbeeld van. Op het moment dat je het definitief wilt wegleggen na de zoveelste wrange woordenstroom, stuit je op een treffende observatie of humoristische passage die je doet besluiten toch nog even door te lezen. En na de laatste pagina staat de lezer nog steeds ambivalent tegenover het boek.
...
De volledige versie van dit artikel is alleen te lezen in de papieren editie van Intensief Magazine. Abonnee worden?
| [+/-] |
King Kongfictie in Youtube-beeld |
Zien - Mart Wegman
Kan film de werkelijkheid weergeven? Deze vraag houdt film- en documentairemakers al vanaf het begin van de filmgeschiedenis bezig. In de film Cloverfield lijkt het vraagstuk van de werkelijkheidsclaim van het bewegende beeld naar een hoger plan te worden gevoerd. Maar is het wel zo nieuw wat er in deze film gebeurt?
...
De volledige versie van dit artikel is alleen te lezen in de papieren editie van Intensief Magazine. Abonnee worden?
| [+/-] |
De eerste en laatste keer |
Poëzie - Judith van der Wel
Om de eerste keer hangt een mythe. Of het nu gaat om de eerste kus, de eerste keer seks of de eerste stapjes: van de eerste keer wordt verwacht dat deze mooi is, of tenminste veelbelovend. Maar wat als het tegenvalt? Dichteres Tjitske Jansen (Barneveld, 1971) biedt “a nice way of looking at it”.
...
De volledige versie van dit artikel is alleen te lezen in de papieren editie van Intensief Magazine. Abonnee worden?
| [+/-] |
Hoogbegaafden kunnen zichzelf best redden |
De Buitenwereld Bart Postma
Als student kom je maar met een beperkte kring mensen in aanraking. De meeste mensen uit je vriendenkring zijn waarschijnlijk autochtone, hoogopgeleide Nederlanders, en vaak ook nog met vergelijkbare interesses. In De Buitenwereld wil Intensief Magazine een ander deel van de samenleving belichten. Deze maand een groep die nog steeds omgeven is met vooroordelen en misverstanden. “We moeten hoogbegaafden behoeden voor de glijbaan van het onderwijs.”
...
De volledige versie van dit artikel is alleen te lezen in de papieren editie van Intensief Magazine. Abonnee worden?
| [+/-] |
De waardigheid van het kwetsbare |
Pastores - Matty Metzlar
Hoe schreef ik toen? Wat waren mijn invalshoeken? Ben ik veranderd? Een preek is onlosmakelijk verbonden met het leven van een predikant. Een leven waarin veel kan veranderen, waardoor ook een eigen geschreven preek in een ander licht kan komen te staan. Intensief Magazine vraagt de pastores van het GSp om terug te kijken op een preek uit het begin van hun predikantschap. Deze maand is de beurt aan Matty Metzlar: “De preken uit mijn begintijd waren nogal breedvoerig.”
...
De volledige versie van dit artikel is alleen te lezen in de papieren editie van Intensief Magazine. Abonnee worden?
| [+/-] |
Niemand wil oud zijn |
Praktische wijsheid - Tim Kersjes
Nu er door de vergrijzing steeds meer ouderen bij komen en de populaire cultuur om ons heen tegelijkertijd vergeven is van een ‘jong en fit’-ideaal, dreigt een grote groep mensen er op grond van hun leeftijd niet meer bij te horen. Maar door handig in te haken op postmoderne subjectiviteit, weten ze zich toch in te dekken.
Met uitzondering van een omroep die een bescheiden aantal uren uit mag zenden, is op TV toch vooral ‘jong, snel en wild’ (met dank aan Veronica) te vinden. Presentatoren en presentatrices die te oud zijn, worden zonder pardon aan de kant gezet. Ook de winkels puilen uit van middeltjes om er jong uit te blijven zien. “Iedereen wil oud worden, niemand wil oud zijn”, zei Youp van ’t Hek. Jong zijn is de norm, oud zijn is suf. Hoewel niet helemaal duidelijk is wat de grens tussen jong en oud precies is, wil iedereen toch het liefst zo jong mogelijk zijn en zich zo jong mogelijk voelen.
Vroeger, zo lijkt het wel, waren oude mensen gewoon oude mensen. Nu willen ook...
De volledige versie van dit artikel is alleen te lezen in de papieren editie van Intensief Magazine. Abonnee worden?
| [+/-] |
Biljarten in de kerk |
Interview - Jonatan Bartling & Maaike Graaff
Ze werden bekend van hun christelijke kinderliedjes, maar maken ook muziek voor volwassenen. ‘Elly en Rikkert’ tonen een grote maatschappelijke betrokkenheid, met af en toe een kritische noot richting de kerk. Elly: “We zijn gelukkige mensen, maar met verdriet in ons hart.”
“Wil je nog wat?” Elly Zuiderveld-Nieman staat met een koffiekan in de hand. “Nee, ik heb genoeg gehad”, antwoordt haar man Rikkert Zuiderveld. “Of wil je dat ik ophoud met praten?” De woonkamer van het duo is gezellig ingericht. Rondom een openhaard staan banken met veel kussens. Achter in het huis staat een eettafel met daarnaast de piano. Alle ramen bieden uitzicht op het Drentse platteland. “Ik ben verknocht aan Drenthe”, licht Rikkert toe. Als het weer er geschikt voor is, gaat hij wel eens het land af op zoek naar oude gebruiksvoorwerpen. Archeologie fascineert hem. Aanvankelijk begon hij dan ook als student geschiedenis. Maar algauw rolde hij het muzikantenleven in.
Voor Elly lag dat meer voor de hand. Die wilde altijd al ‘beroemd’ worden. “Dat zit er nu niet meer in”, lacht Rikkert. Toch heeft het duo veel bereikt. Elly is wekelijks op televisie te zien met haar serie Elly en de wiebelwagen, Rikkert bracht vorig jaar nog een solo-cd uit en samen hebben ze meer dan dertig albums uitgebracht die in veel Nederlandse woonkamers worden geluisterd. Rikkert: “We krijgen wel eens klachten van kinderen dat ze met onze liedjes zijn doodgegooid. Tsja, dan hebben die ouders toch echt een fout gemaakt."
Carpool
“Werk en privé lopen hier constant door elkaar”, vertelt Rikkert. Hij leerde Elly kennen in de Amsterdamse muziekwereld. Het was de tijd van de protestzangers en de hippies. Beiden waren ze bezig met het maken van een eigen plaat, en Elly genoot enige bekendheid van haar samenwerking met Boudewijn de Groot in het nummer Meester Prikkebeen. Als getrouwd stel brachten ze in 1969 hun eerste gezamenlijke plaat uit. Sindsdien zijn ze als duo verder gegaan onder de naam ‘Elly en Rikkert’, want dat klonk beter dan ‘Rikkert en Elly’. “Nee, die volgorde zegt niks over dominantie”, denkt Elly. Dan begint ze te lachen. “Ik ben heel onderdanig.”
...
De volledige versie van dit artikel is alleen te lezen in de papieren editie van Intensief Magazine. Abonnee worden?
| [+/-] |
Pleidooi voor pluralisme |
Steen in de vijver - Andy Sanders
In de discussies rondom de islam wordt religie zowel door de seculiere als de religieuze betrokkenen neergezet als een systeem van beweringen en uitspraken. Om de interreligieuze communicatie echter vruchtbaar te laten zijn, zou men religie beter kunnen beschouwen als een praktijk die mensen zingeving biedt.
De komst van aanzienlijke aantallen nieuwkomers van islamitische huize en hun sociaal-economische en culturele inburgering in de Nederlandse samenleving, heeft de publieke aandacht voor religie – in het bijzonder natuurlijk voor de islam - doen toenemen. Sommigen van de deelnemende columnisten, publicisten en politici blijven onophoudelijk waarschuwen hoe gevaarlijk, ondemocratisch, vrouwonvriendelijk en fundamentalistisch de islam is. Anderen wijzen juist op zijn vredelievende, potentieel democratische, vrouwvriendelijke en verrijkende kanten. Een derde groep houdt zich wat afzijdig van het aanvallen of verdedigen, maar draagt relevante informatie aan of probeert anderszins matigend of bemiddelend op te treden. Enkelen zien wegens bedreiging af van verdere deelname aan het debat. Wie zijn nu eigenlijk de spelers van dit spel, wat is hun achtergrond en hoe representeren zij religie? De ideologische en religieuze herkomst van de deelnemers aan het Nederlandse debat is zeer divers: atheïsten en gelovigen, socialisten en liberalen, multiculturalisten en fundamentalisten in alle soorten en maten en alles wat daar tussenin zit. Om het ...
De volledige versie van dit artikel is alleen te lezen in de papieren editie van Intensief Magazine Abonnee worden?
| [+/-] |
Meer dan een plaats voor rust |
Gevlogen - Jasper Keus
Even iets heel anders doen, afstuderen, naar het buitenland, of gaan werken - er zijn verschillende mogelijkheden om (tijdelijk) met iets anders bezig te zijn dan studeren. Dat kan een hele omschakeling zijn. In Gevlogen vertellen (oud)studenten hoe zij deze overgang ervaren. Waarom hebben ze voor verandering gekozen, wat vinden ze moeilijk en wat inspireert ze? Deze maand: Jasper Keus vanuit Taizé. “Het leven hier is natuurlijk niet alleen maar blijdschap en halleluja.”
In september vorig jaar heb ik mijn studie filosofie onderbroken om voor een tijd naar Taizé te gaan. Taizé is een oecumenische gemeenschap van broeders die jongeren uit de hele wereld verwelkomen. Nu zijn er zo'n 100 gasten per week, in de zomer en met pasen zijn er soms 6000. Ik help hier mee met de ontvangst van deze gasten. 'Helpen in de ontvangst' moet in de breedst mogelijke betekenis worden opgevat. Dit kan ook betekenen: tenten opbouwen, schoonmaken, post versturen, enzovoorts
Op zich beviel het studentenleven in Groningen me prima. Ik leerde op eigen benen te staan, het was goed voor mijn sociale vaardigheden en ik heb veel leuke dingen naast mijn studie gedaan. Toch was het voor mij een pijnlijk eenzijdig bestaan. Mijn studie filosofie was bijzonder interessant, maar toch leer je aan vaardigheden weinig meer dan een boekje lezen en een stukje schrijven. Door het GSp heb ik mensen ontmoet met wie ik over diepere zaken kon praten en die met dezelfde vragen en raadsels worstelden. Het gat tussen mijn leven en het leven dat ik wilde leiden, bleef echter groot en het lukte mij niet de stappen te zetten die ik wilde zetten.
Er zijn natuurlijk veel mogelijkheden om er een jaar tussenuit te gaan. Uiteindelijk heb ik voor Taizé gekozen omdat ik hier vind wat ik in het leven in Groningen zo mis: een diepe verbintenis tussen mijn geloofsleven en de rest van mijn leven. Hier heb ik niet het idee dat ik in de kerk dichter bij God ben dan als ik werk of als ik in stilte eet met de andere jongens die langer blijven. Natuurlijk zou hetzelfde kunnen gelden voor een studentenleven in Groningen. Ik geloof niet dat God dichterbij een monnik of broeder is dan bij de rest van zijn mensen. Toch is er veel vertrouwen voor nodig om dat ook zo te ervaren.
Het leven hier is natuurlijk niet alleen maar blijdschap en halleluja. Ik mis degenen van wie ik houd in Nederland en het is geen prettige gedachte dat je mensen pijn doet met jouw keuze om een tijd iets anders te gaan doen. Voor de rest mis ik bijzonder weinig. Ik zou geen nee zeggen tegen een bank, een lekker glas bier en een goede zelfgekookte maaltijd. Toch weet ik dat het eenvoudige leven hier in Taizé, een kamer met bed en tafel, geen televisie of radio en weinig ander vertier dan een goed boek of een stevige wandeling, mij op dit moment meer voldoening geeft dan de, blijkbaar overbodige, luxe in Groningen.
“Wil je dan ook broeder worden?”, is een vraag die mensen onvermijdelijk stellen als je langere tijd in Taizé blijft. Het is een heel begrijpelijke, maar ook een vreemde vraag. Alsof broeder worden een stap in je carrière is; als je op de kappersopleiding zit, word je kapper, dus als je langer in Taizé bent, zul je wel broeder willen worden. Ik geloof niet dat iemand die een monastiek leven leidt het idee heeft dat hij of zij er voor kiest. Als je niet echt het idee hebt dat God je roept voor zo'n leven, houd je het volgens mij niet vol.
In ieder geval zie ik steeds meer de zin, de schoonheid en ook de noodzaak in van monastieke gemeenschappen in onze maatschappij. Niet alleen als plaatsen van rust waar gehaaste mensen uit de stad zich voor een week kunnen bezinnen. Maar bovenal om een gelijkenis van een gemeenschap te vormen. Want hoe geloofwaardig is het christendom nog als er niemand meer is die er alles voor over heeft? Hoe geloofwaardig is het als het christendom een soort hobby van een elite wordt: de een golft, de ander verzamelt postzegels, en een derde gaat op zondag naar de kerk. Als je hier langer bent, krijg je vanzelf meer inzicht in je roeping. Dat inzicht geeft vertrouwen, in een leven in Taizé of bijvoorbeeld in Groningen.
| [+/-] |
Mooi is onzin |
Schoonheid - Maaike Graaff
Van kunst, literatuur en muziek tot plastische chirurgie: schoonheid prikkelt onze verbeelding en onze zintuigen. Het liefste zijn we allemaal mooi en maken we allemaal mooie dingen. Maar wat is schoonheid eigenlijk? Deze maand deel twee van een serie artikelen over schoonheid: moet kunst mooi zijn? Nee, vindt conservator Han Steenbruggen.
...
De volledige versie van dit artikel is alleen te lezen in de papieren editie van Intensief Magazine Abonnee worden?
| [+/-] |
|
Het februari-nummer van Intensief Magazine verschijnt 12 februari!