Interview - Jonatan Bartling & Maaike Graaff
Ze werden bekend van hun christelijke kinderliedjes, maar maken ook muziek voor volwassenen. ‘Elly en Rikkert’ tonen een grote maatschappelijke betrokkenheid, met af en toe een kritische noot richting de kerk. Elly: “We zijn gelukkige mensen, maar met verdriet in ons hart.”
“Wil je nog wat?” Elly Zuiderveld-Nieman staat met een koffiekan in de hand. “Nee, ik heb genoeg gehad”, antwoordt haar man Rikkert Zuiderveld. “Of wil je dat ik ophoud met praten?” De woonkamer van het duo is gezellig ingericht. Rondom een openhaard staan banken met veel kussens. Achter in het huis staat een eettafel met daarnaast de piano. Alle ramen bieden uitzicht op het Drentse platteland. “Ik ben verknocht aan Drenthe”, licht Rikkert toe. Als het weer er geschikt voor is, gaat hij wel eens het land af op zoek naar oude gebruiksvoorwerpen. Archeologie fascineert hem. Aanvankelijk begon hij dan ook als student geschiedenis. Maar algauw rolde hij het muzikantenleven in.
Voor Elly lag dat meer voor de hand. Die wilde altijd al ‘beroemd’ worden. “Dat zit er nu niet meer in”, lacht Rikkert. Toch heeft het duo veel bereikt. Elly is wekelijks op televisie te zien met haar serie Elly en de wiebelwagen, Rikkert bracht vorig jaar nog een solo-cd uit en samen hebben ze meer dan dertig albums uitgebracht die in veel Nederlandse woonkamers worden geluisterd. Rikkert: “We krijgen wel eens klachten van kinderen dat ze met onze liedjes zijn doodgegooid. Tsja, dan hebben die ouders toch echt een fout gemaakt."
Carpool
“Werk en privé lopen hier constant door elkaar”, vertelt Rikkert. Hij leerde Elly kennen in de Amsterdamse muziekwereld. Het was de tijd van de protestzangers en de hippies. Beiden waren ze bezig met het maken van een eigen plaat, en Elly genoot enige bekendheid van haar samenwerking met Boudewijn de Groot in het nummer Meester Prikkebeen. Als getrouwd stel brachten ze in 1969 hun eerste gezamenlijke plaat uit. Sindsdien zijn ze als duo verder gegaan onder de naam ‘Elly en Rikkert’, want dat klonk beter dan ‘Rikkert en Elly’. “Nee, die volgorde zegt niks over dominantie”, denkt Elly. Dan begint ze te lachen. “Ik ben heel onderdanig.”
...
De volledige versie van dit artikel is alleen te lezen in de papieren editie van Intensief Magazine. Abonnee worden?
Biljarten in de kerk