[+/-] |
Intensief Februari 2011 |
Kamasutra als leidraad in de liefde
Petra Vissers
De diepere betekenis van een controversieel boek
Gronings genot: de Woeste hoeve
Dietha Koster & Jonatan Bartling
Over het leven in de erotische branche
Dubbelzinnig: De prijs van lust
Femke Schuiling & Bieuwe Geertsema
Goesting
Hiske Schipper
Belgisch genot
Diepzinnig: Beestachtig
Petra Vissers
Laat Petra het beest in zich los?
Quiz: heilige boon of grote zondaar?
Dietha Koster
Welke van de zeven zondes bega jij?
Lust in een ander licht
Dietha Koster
Vader Jewsewy over zijn keuze voor het klooster
Poezie: Twee wederhelften, heden en verleden
Wieger Knobbe
Een gedicht van Antje Krogt
Zien: Een televisiekokkin om van te smullen
Cecile Hendriks
Nigella Lawson geeft lekker eten een nieuwe dimensie
Lezen: De keuken als kloppend hart van het huis
Kirsten de Jonge
Lawson: een lust voor het oog, maar hoe presenteert ze haar eten schriftelijk?
Gedicht: Ik ... van jou
Hiske Schipper
Meer lezen? Word abonnee van Intensief!
[+/-] |
Goesting |
Column / Hiske Schipper
Ik heb een zwak voor Belgen. Vrijwel alle Belgen zijn lief, aardig, grappig en spontaan (behalve Marc Dutroux dan, maar dat zal de uitzondering zijn die de regel bevestigd.) Alle keren dat ik in België ben geweest werd ik enorm hartelijk geholpen en vriendelijk ontvangen. Daar kunnen ze in Groningen af en toe nog wel wat van leren. Volgens mij is je leven een heel stuk leuker als je met zo’n mooie zachte G kunt praten.
Dat ik Belgen zo leuk vind heeft niets te maken met alle vooroordelen over Belgen, alhoewel ik eenmaal een cabaretcursus heb gevolgd, waar ook een Vlaamse jongen aan meedeed. Ondanks dat ik hem dus bij voorbaat al heel erg grappig vond, was humor niet zijn sterkste punt. Geeft niets, maar dat is toch wel vervelend als je een weergaloos leuke cabaretier wil worden. Toch liet hij ons éénmaal schaterlachen. Een andere deelneemster van de cursus vertelde dat ze uit Zuidlaren kwam, waarop hij verbaasd reageerde met de mededeling dat hij nooit had geweten dat Zuidlaren echt bestond. Hij kende de plaats alleen van Berend Botje. En als iemand dat dan met een mooie zachte G verteld, ben ik verkocht.
Naast vooroordelen kent België ook vele voordelen: je kunt er goedkoper wonen, goedkoper studeren, goedkoper je borsten laten vergroten, beter onderwijs volgen en de kans dat je het Groot dictee der Nederlandse taal gaat winnen is aanzienlijk groter. Bovendien is België het land van de Vlaamse frieten, Vlaamse reuzen, Kuifje en Bobby, chocola en Belgisch Bier.
Okee, een klein nadeel van het land van onze Zuiderburen is dat regeren praktisch onmogelijk lijkt en alle records omtrent formatie inmiddels wel verbroken zijn. Wel weer heel mooi vind ik de actie ‘eerst regeren, dan scheren’ waarbij een aantal prominente Belgen (mannelijke Belgen, mag ik hopen) hun snor pas weer afscheren als er een nieuwe regering is.
Maar het aller-allermooiste aan de Belgen is wel hun taal. Ze gebruiken zulke mooie woorden! Een Mieke is een prostituee, klappen is kletsen, een kleedje is een jurkje, je neef is je kozijn en een schoonmakende agent in een trainingspak is een kuisende flik in een jogging.
Toch kunnen deze woorden nog niet tippen aan het mooiste Vlaamse woord: goesting. Goesting staat voor lust, voor trek, voor zin, maar klinkt dan zo veel mooier. Met het woord goesting kun je bijna alles zeggen: ieder zijn goesting (ieder zijn meug), de goesting of geen goesting (tegen heug en meug), met of tegen de goesting trouwen (met of zonder toestemming van de ouders), zijn goesting eten (zo veel hij wil), goesting of geen goesting (tegen heug en meug) en wat een broek vol goesting betekent, valt wel te raden.
Laten wij voortaan al die lelijke woorden vervangen door goesting. Weg met de lust, de honger, de zin, het verlangen. Alles is goesting. Oh, wat mooi.
[+/-] |
Gronings genot: de Woeste Hoeve |
Reportage / Dietha Koster & Jonatan Bartling
Een bedrijf dat erotiek als oogmerk heeft, mag niet ontbreken in een themanummer over lust. Wij bezochten de warmste boerderij van Groningen: de Woeste Hoeve.
Een rood licht doemt op in de duisternis. We zijn gearriveerd op de plek van bestemming: day-en nightclub De Woeste hoeve. Een begrip in Groningen, een begrip in Nederland. We worden hartelijk ontvangen door eigenaar Kees van de Top, die ons meteen een rondleiding geeft. De route gaat langs kleine kamers, luxe kamers met jacuzzi, een watermassagekamer en eindigt in de bar, waar gekleurde lichtjes vrolijk over het podium met strippaal dansen. Er zit nog niemand.
Normen en waarden
Kees is een man van de bouw. ‘Ik ben een druk ondernemer en had een bouwbedrijf in het midden van het land. Drukke ondernemers hebben nu eenmaal meer adrenaline door hun aderen stromen. Ze hebben een hogere seksbehoefte dan iemand die werkt van acht tot vijf en die ‘s avonds op de bank ploft en een zak chips leegeet. Ik ging dus wel eens naar een erotische massagesalon en toen de crisis in 2003 aanbrak, dacht ik: ik gooi het roer om. Ik ga de erotische branche in, dat is wat minder conjunctuurgevoelig – want seks is een levensbehoefte, net als eten en drinken.’
‘De branche heeft een vrij slechte naam, denk aan mensenhandel, minderjarigen, illegalen. Ik zie het echter als een heel normaal bedrijf en ik denk ook dat deze branche behoefte heeft aan normale ondernemers. Ik kom uit een zeer conservatief milieu en heb zo mijn normen en waarden. Ik heb wel eens tegen mijn vader gezegd: ik ben nu christelijker, dan in mijn tijd als aannemer. ’
Kees ‘heeft schijt’ aan wat ze van hem vinden. ‘Sommigen veroordelen het, anderen vinden het prachtig wat ik doe en dan heb je de lui die prachtig tegen mij praten maar tegen een ander zeggen: ‘het is toch vreselijk’ of ‘het is toch wat voor z’n ouders’. Ze zijn zo hypocriet als de pest , want ze komen er allemaal,’ schatert Kees. Zelfs banken en verzekeringen doen moeilijk. ‘Het is onmogelijk een hypotheek te krijgen, wat heel normaal is als je aan bedrijfsvoering doet. Voor een eigen verzekering betaal je drie keer zoveel – het is schandalig. Maar die mensen van de bank, die liggen ook bij ons op de massagetafel hoor.’ De Woeste Hoeve is echter niet alleen voor de jongens van de bank – iedereen is welkom. ‘We moeten het hebben van de gewone man, als je denkt dat je die aan de deur kunt laten staan dan zie je het fout.’
Veiligheid voor alles
Die mannen trekken wel aan de bel, de zaken gaan goed, maar waar haalt Kees zijn dames vandaan? ‘Die bellen me gewoon op. Ik vraag ze altijd: hoe kom je erbij om dit te doen? Dat vind ik wel interessant om te weten. Sommigen hebben geen goede relatie en komen sekstekort, anderen doen het voor de spanning en veel doen het toch ook voor het geld.’ Nieuwelingen worden goed begeleid. ‘Ik vertel ze alle plussen en minnen ervan, hoe het er op een kamer aan toe gaat en waar ze voor op moeten passen. Je hebt altijd klanten die vragen ‘kan het zonder?’, maar ik adviseer ze dringend om het veilig te doen.’
Voor de massagesalon krijgen de dames een echte instructie. ‘Kijk, ze moeten het zo opbouwen dat die vent op het laatst smeekt om klaar te mogen komen. Als je het zo doet dan doe je het goed. Mijn ervaring is dat je over het algemeen beter een wat rijpere dame kunt kiezen, van midden-dertig dan. Die zal alles wat minder strak hebben, maar oké, je doet je ogen dicht en krijgt een massage om van te smullen. Kies je zo’n superleuk grietje van 22 omdat ze er zo mooi strak uitziet, met een leuk bekkie d’r op, nou dan heb je een massage om te gillen van ellende. Van een mooi bord kun je niet eten, zeggen we dan.’
Om de zoveel tijd komt de GGD keurig langs voor het doen van testen en advies. En ook met de vreemdelingenpolitie heeft Van de Top goed contact. ‘Ze zeggen altijd: de politie is je vriend. Dat is ook zo. Wanneer we dames hebben waarvan ik denk dat ze thuis in elkaar worden geslagen, of dat ze een pooier hebben, dan bel ik de vreemdelingenpolitie. Die kijken hoe ze haar verder kunnen helpen.’ Want er zijn misstanden, beaamt Kees. ‘Je hebt clubeigenaren die dat niks interesseert, maar ik kijk daar absoluut anders tegen aan. Wat dat betreft is het best dankbaar werk.’
‘Het is goed om te zien dat mensen zich goed en veilig bij je voelen en jaren bij je werken. Ik verplicht niemand iets: niets moet, alles mag. Een dame mag een klant altijd weigeren, wat mij betreft omdat ‘ie uit z’n bek stinkt of omdat ‘ie scheel kijkt. Aan de andere kant moet je wel wíllen verkopen wat wij aanbieden, en dat zeg ik de dames ook. Dat vind ik heel eerlijk en helder.’
Vrouwelijk schoon
Kees steekt er nog eens een sigaret bij op.‘Vroeger zei ik altijd: ik rook niet en ik drink niet. Ik heb maar één zonde en dat is vrouwen. Ik ben gek op een lekker wijf, dat is niet mis te verstaan.’ Hij ziet vrouwen echter niet als een lustobject. ‘Ik vind het prachtig wanneer een vrouw sensueel is en dat ze weet hoe ze een man kan verwennen. Ik vind vrouwen heel bijzonder en kijk absoluut niet op ze neer.
Waarom wij het zo druk hebben? Omdat die vrouwen niet weten hoe ze met die kerels om moeten gaan. Het is allemaal huisje, boompje beestje – er moeten kinderen komen, het huis moet schoon, kleren in de kast, eten op tafel en dan ben je ’s avonds moe en dan wil je niet te veel gedonder aan je lijf. Dan komen die kerels hier voor de gezelligheid of om eens even lekker een massage te nemen. Die vrouwen moeten hun tijd en energie dus beter doseren en ook eens wat leuks aantrekken wanneer die man thuiskomt. Nogmaals, seks is minstens zo belangrijk als eten en drinken.’
Liefde en seks zijn in beginsel twee verschillende zaken voor Kees. ‘Kijk, ik heb een vriendin. Daar ga ik mee uit eten, daar lach en huil ik mee – en we hebben gelukkig ook veel seks. Toch kan ik evengoed de behoefte hebben om doordeweeks een keer een lekkere erotische massage te nemen. Een ander voelen: andere handen en een ander lichaam. Maar daar ga ik niet mee op vakantie en die neem ik niet mee uit eten. Dat is een uurtje plezier, een uurtje lust, een uurtje ontspanning.’ Een uurtje dat Kees niet graag zou willen missen. ‘Het leven is me te kort om me dat te laten ontnemen. Laatst kwam er in de salon nog een man van 85 binnenkruimelen met zijn stokje, dat vind ik fantastisch. Als ik zo oud mag worden, hoop ik dat ook nog steeds te doen.’
Dubbel gevoel
Anna(21), studente, hooggehakt en in een klein zwart jurkje, is sinds enige tijd werkzaam in de Woeste Hoeve. ‘Ik zag een advertentie in de krant staan en dacht: waarom niet? Ik studeer en dat is duur, bovendien wil ik financieel onafhankelijk zijn.’ Naast het financieel belang, kan ze ook genieten van de seks. ‘Je kunt het zien als een one-night stand, waar ik geld aan verdien.’ Er zit echter wel een verschil tussen liefde en seks, beaamt Anna resoluut. ‘Het is heel anders wanneer je vrijt met iemand waarop je verliefd bent.
‘Ik ben behoorlijk kieskeurig. Er moet wel een klik zijn, anders gaat het niet door.’ Anna staat stevig in haar schoenen, dat is ook wel nodig in deze branche. ‘Je moet wel op iemand af durven stappen, zakelijk inzicht hebben en een beetje manipulatief kunnen zijn – een spelletje kunnen spelen.’ Verder zijn een goed inlevingsvermogen en humor ook belangrijk. ‘Veel mannen hebben het thuis niet naar hun zin en komen vooral om te praten.’ Met denigrerend gedrag maakt ze meteen korte metten. ‘Geen man staat boven mij, ik ben altijd de baas. Ik denk altijd maar zo: ik zit hier, maar hij ook. Ik ben dan, grof gezegd, een hoer, maar zo voel ik mijzelf niet. Ik denk dat eerder aan vrouwen die achter een raam staan, of in de tippelzone. ’
Over het negatief gekleurde beeld van de branche heeft Anna een dubbel gevoel. ‘Aan de ene kant begrijp ik het, maar aan de andere kant denk ik: als je er niks van afweet, dan kun je er ook niet over oordelen. Ik had zelf van te voren ook een beeld van deze wereld, maar dat is inmiddels behoorlijk bijgesteld.’ Net als Kees, beaamt Anna het belang van dit soort bedrijven. ‘Het is een uitlaatklep. Je hebt er gestoorden tussen zitten die zonder deze bezoekjes wellicht op verkrachten over zouden gaan.’
Anna’s beeld van mannen is veranderd door haar werk. ‘Je kijkt anders naar mannen. Het zijn eigenlijk allemaal onbetrouwbare honden,’ grinnikt ze. ‘Ze hebben ook allemaal wat. Ze komen hier niet zomaar.’ Het is zwaar werk, met name emotioneel. ‘ Het is niet makkelijk om altijd maar leuk, lief en aardig te doen.’ Anna is niet van plan dit werk haar hele leven te blijven doen. ‘Zolang ik er zelf zin in heb en het geld goed kan gebruiken.’ We nemen afscheid van Anna en Kees en gluren nog even de bar binnen. De eerste gasten zitten aan de toog. Één ding is zeker: ze gaan een woeste nacht tegemoet.
[+/-] |
Een televisiekokkin om van te smullen |
Zien / Cecile Hendriks
Laten we eerlijk zijn: van de liefde alleen kan je niet leven. Slechts een volle maag maakt andere verlangens mogelijk. Nigella Lawson beschikt over dat ene ingrediënt waar alle andere populaire tv-koks een hopeloos gebrek aan hebben: sexappeal. En ze maakt er dankbaar gebruik van.
Ronde vormen, rode lippen en een sexy Brits accent: een oogopslag waar zelfs de camera van gaat blozen. Gordon Ramsay, Jamie Oliver en zeker Herman den Blijker kunnen er niet aan tippen. Lawson houdt van eten en haar publiek houdt van haar.
Dat Lawson de vijftig gepasseerd is lijkt geen man iets te kunnen schelen. ‘Wat is ze heet’, ‘ik wist niet dat porno op Youtube toegestaan was’, of ‘Nigella onder de chocolade, dat moet een hemels genot zijn!’, becommentariëren haar bewonderaars de kooksessies op internet. Zijn de kijkers eigenlijk wel geïnteresseerd in de chocolademousse die ze maakt, of de pasteitjes?
Als er iemand is die het genot van eten over kan brengen, dan is het Lawson. Ze houdt van voedsel, ze smult van haar eigen baksels. Gehuld in een peignoir zien we haar neervlijen op de bank en met haar ogen dicht de nog dampende desserts van de lepel snoepen. Aan kleine porties doet ze niet. Bij Lawson hoef je nooit te turen op een bord om – nadat je het muntblaadje aan de kant hebt gelegd – dat ene garnaaltje eraf te kunnen prikken.
Wie haar ziet koken en ziet eten, wil meeproeven. Toegegeven, niet alles wat ze maakt, ziet er even smakelijk uit. Lawsons ‘Karamel Croissant Pudding’ zou niet op het menu hoeven, ware het niet dat ze zelf zo heerlijk smikkelt van haar zompige zoete croissants. Zouden ze dan toch lekker zijn?
Lawson maakt beslist heerlijke dingen. De thuiskoks die niet hoeven te letten op vetgehalte en cholesterolverhogende ingrediënten kunnen zichzelf en hun gasten van allerlei heerlijks voorzien. Het improvisatievermogen wordt hier en daar wel aangesproken. Want waar kun je kokosyoghurt vinden en wat is dubbelkoolzure soda, of wijnsteenzuur? Het assortiment van de Nederlandse supermarkten is wellicht niet helemaal ingesteld op de Britse recepten.
Het gehaaste leven van veel werkende moeders en carrière najagende vaders komt dan weer wel overeen met de snelheid waarmee de gerechten van Lawson bereid kunnen worden. Fijn is ook dat ze nadrukkelijk laat zien dat de hoeveelheden niet zo nauw komen. Een eetlepel sherry is een scheut, 350 milliliter melk is een flinkere scheut.
Wat in haar uitzendingen op de zenuwen gaat werken zijn uitspraken als: ‘ik doe gewoon dit en ik doe gewoon dat’. Hoe vaak kun je ‘gewoon’ iets doen in een tijdsbestek van vijf minuten en elf seconden? Ook het benadrukken van de mate waarin ze van gerechten houdt of bepaalde ingrediënten ‘heerlijk’ vindt, is niet helemaal afgestemd op de nuchtere Nederlander. Misschien ook niet op de voorkomendheid van de Engelsman. Maar de manier waarop ze het brengt, komt zeker tegemoet aan de erotische verwachtingen waarmee sommige toeschouwers zich voor de buis hebben genesteld.
Thuiskoks die het liever zonder de stem en het lichaam van Lawson stellen, of die simpelweg in alle rust een gerecht van de tv-kok willen namaken, kunnen één of meerdere van haar zeven kookboeken aanschaffen. Lawsons oorspronkelijke carrière als journalist zorgt ervoor dat Keuken, Voor altijd zomer en Nigella’s Kerst niet alleen helder zijn, maar ook leuk om te lezen. De kok die een beetje van al haar kwaliteiten in huis wil halen, laat de titel Nigella bijt in de boekenkast prijken.